Θέλω να κλάψω μαζί σου
ένα πρωινό σε μιαν άγνωστη χώρα
κοιτώντας σε να φεύγεις
με μια μικρή βαλίτσα στο ένα χέρι
κι ένα κυκλάμινο στο άλλο,
ποτισμένο από τα δάκρυα σου.
Θέλω να βγάλω μια κραυγή
τόσο δυνατή
ώστε να γκρεμιστούν όσα φτιάξαμε μαζί
και να ζήσω χωρίς το βάρος
των αναμνήσεων σου.
Δυστυχώς υπήρξες
και το να σε ξεπεράσω μοιάζει άθλος.
Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010
Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010
Κοίτα τον ήλιο...
-Την είδες κι εσύ ρε; Την είδες;
-Ποια;
-Την είδες κι εσύ ή μόνο εγώ;
-Ποια;
-Τη γοργόνα που μας χαιρετούσε.
-Ναι. Νομίζω πως την είδα.
-Είχε τα μάτια της.
-Της...;
-Τα μάτια της Ελένης.
-Ερωτευμένε...
-Χαχαχαχα, την είδες και εσύ ρε; Την είδες; Είχε τα μάτια της...
-Ποια;
-Την είδες κι εσύ ή μόνο εγώ;
-Ποια;
-Τη γοργόνα που μας χαιρετούσε.
-Ναι. Νομίζω πως την είδα.
-Είχε τα μάτια της.
-Της...;
-Τα μάτια της Ελένης.
-Ερωτευμένε...
-Χαχαχαχα, την είδες και εσύ ρε; Την είδες; Είχε τα μάτια της...
Τρίτη 6 Ιουλίου 2010
"Έχω ποθήσει μακριά να φύγω" - Ντύλαν Τόμας
"Έχω ποθήσει μακριά να φύγω
απ' το σύρσιμο του ξεδεμένου ψέματος
και απ' του παλιού τρόμου τη διαρκή κραυγή
μεγαλώνοντας πιο τρομερός καθώς η μέρα
φεύγει πάνω απ' το λόφο στο θαλάσσιο βυθό.
Έχω ποθήσει μακριά να φύγω
απ' την επανάληψη των χαιρετισμών,
γιατί υπάρχουν στον αέρα τα φαντάσματα
και στοιχειωμένοι ήχοι στο χαρτί
και οι κεραυνοί των κλήσεων και των σημειώσεων.
Έχω ποθήσει μακριά να φύγω, όμως φοβάμαι,
λίγη ζωή ακόμη αξόδευτη μήπως εκτιναχθεί
απ' το παλιό ψέμα που καίγεται το πάτωμα
και στον αέρα σπάζοντας μισότυφλο μ' αφήσει.
Ούτε απ΄της νύχτας τον αρχαίο πανικό,
το χώρισμα καπέλου απ΄τα μαλλιά,
τα χείλη κολλημένα στ' ακουστικό
θα έπεφτα απ΄ του θανάτου το φτερό.
Απ' αυτά δεν θα νοιαζόμουν να πεθάνω,
μισά συμβάσεις και ψέματα τ' άλλα μισά."
απ' το σύρσιμο του ξεδεμένου ψέματος
και απ' του παλιού τρόμου τη διαρκή κραυγή
μεγαλώνοντας πιο τρομερός καθώς η μέρα
φεύγει πάνω απ' το λόφο στο θαλάσσιο βυθό.
Έχω ποθήσει μακριά να φύγω
απ' την επανάληψη των χαιρετισμών,
γιατί υπάρχουν στον αέρα τα φαντάσματα
και στοιχειωμένοι ήχοι στο χαρτί
και οι κεραυνοί των κλήσεων και των σημειώσεων.
Έχω ποθήσει μακριά να φύγω, όμως φοβάμαι,
λίγη ζωή ακόμη αξόδευτη μήπως εκτιναχθεί
απ' το παλιό ψέμα που καίγεται το πάτωμα
και στον αέρα σπάζοντας μισότυφλο μ' αφήσει.
Ούτε απ΄της νύχτας τον αρχαίο πανικό,
το χώρισμα καπέλου απ΄τα μαλλιά,
τα χείλη κολλημένα στ' ακουστικό
θα έπεφτα απ΄ του θανάτου το φτερό.
Απ' αυτά δεν θα νοιαζόμουν να πεθάνω,
μισά συμβάσεις και ψέματα τ' άλλα μισά."
Κυριακή 4 Ιουλίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)