Κυριακή 20 Ιουνίου 2010
Natural disaster
Μετά από ένα σερί καταστάσεων στις οποίες έχεις φάει τα μούτρα σου, υπάρχει ο φόβος πως ο,τι κι αν κάνεις το σερί αυτό θα συνεχιστεί. Νιώθω "νεκρός", "κενός", αλλά το χειρότερο είναι ότι φοβάμαι να μπω στη διαδικασία να νιώσω κάτι, οτιδήποτε. Το μυαλό μου προσπαθεί αυτόματα να απορρίψει τα συναισθήματα που μπορεί να με οδηγήσουν στο να "καταστραφώ" ακόμα πιο πολύ. Στο να πονέσω ακόμη μία φορά. Τα συναισθήματα, που τα γαμημένα λειτουργούν αυθόρμητα και ανεξάρτητα, προσπαθούν να με οδηγήσουν προς μια κατεύθυνση που το μυαλό και η λογική αποφεύγει. Η αντανακλαστική μου αντίδραση στο να νιώσω, είναι το να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως δε συμβαίνει αυτό, προσπαθώντας να αποφύγω άλλη μία "natural disaster"...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
αχ σε παρακαλώ,μη λες τέτοια γιατί έχω προηγούμενα με τέτοια.
βασικά όχι μη λες. Μην νιώθεις τέτοια.
Έχει τύχει στη ζωή μου να γνωρίσω ανθρώπους που δεν μπορούσαν να νιώσουν συναισθήματα. Αλλά δε νομίζω πως είσαι σαν αυτούς,εσύ έχεις νιώσει πράγματα στη ζωή σου. Το ότι αυτή τη στιγμή δυσκολεύεσαι να το κάνεις δε σημαίνει πως σου έχει αφαιρεθεί η ικανότητα.
¨Αλλο να περνάς φάση κι άλλο να έχεις αυτή την "αρρώστια". Κι επειδή δεν είσαι άρρωστος σε παρακαλώ κάνε μου τη χάρη να μην αρρωστήσεις τον εαυτό σου.
Θέλω να σε δω.
Μικρή μου εσύ... :)
Κάποια στιγμή θα ξανασυναντηθούμε! :)
NOIΩΘΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ.ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.ΑΛΛΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΝΑ ΔΙΗΓΗΘΕΙ.ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΒΓΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ,ΙΣΩΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΒΓΕΙ ΗΔΗ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΣΟΥ.ΟΤΑΝ ΝΟΙΩΘΕΙΣ, ΝΟΙΩΘΕΙΣ,IF YOU KNOW WHAT I MEAN.APLA MAΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΠΩΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΑ...
Από τότε που το έγραψα αυτό, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Και όχι δεν νιώθω πια έτσι. Και εύχομαι να μην ξανανιώσω έτσι ποτέ! :)
Δημοσίευση σχολίου