6 σχεδόν μήνες μετά την τελευταία ανάρτηση, ο hopkins είναι ακόμα εδώ. Once a blogger, always a blogger όπως λένε (οι φωνές μες στο κεφάλι μου). Και αισίως σε μισό περίπου μήνα κλείνω... 6 χρόνια ως blogger. "We sit and listen to our hearts who crumble..." (R.I.P.), "Ας φορέσουμε κάτι πιο ανάλαφρο..." (R.I.P.) και "Η μουσική μου παράνοια" κατά σειρά, μου έχουν κρατήσει παρέα τόσα χρόνια. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως στο πρώτο ποστ του "We sit..." έγραφα στο τέλος: "Άντε να δούμε που θα οδηγήσει αυτή η ιστορία.". Κι ακόμη πάει... και πάει... και πάει... Ακόμη δεν έχει τελειώσει τίποτα. Δεν έχει τέλος(;)...
Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011
Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011
Χάρτινη φωτιά
Τα καλά παιδιά πέθαναν μια νύχτα με φεγγάρι
και ξαναγεννήθηκαν σα σφαίρα που προορίζεται για σένα.
Μια λάθος στροφή
κι η βροχή θα ξεκινήσει,
ώσπου να σε πνίξει...
και ξαναγεννήθηκαν σα σφαίρα που προορίζεται για σένα.
Μια λάθος στροφή
κι η βροχή θα ξεκινήσει,
ώσπου να σε πνίξει...
Τρίτη 22 Μαρτίου 2011
Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
Stupid little violin
"Το βλέμμα σου είναι ένας ωκεανός που θέλω να με πνίξει.
Η ανάσα σου το αλκοόλ που με μεθάει όταν χάνομαι μέσα σου.
Η φωνή σου με ταξιδεύει καθώς βυθίζομαι στην αγκαλιά σου
και το χάδι σου απλώνεται πάνω μου, σα δροσερή καλοκαιρινή βροχή.
Κάθε λεπτό μακριά σου είναι χαμένος χρόνος.
Ρολόγια... ΣΤΟΠ!"
Η ανάσα σου το αλκοόλ που με μεθάει όταν χάνομαι μέσα σου.
Η φωνή σου με ταξιδεύει καθώς βυθίζομαι στην αγκαλιά σου
και το χάδι σου απλώνεται πάνω μου, σα δροσερή καλοκαιρινή βροχή.
Κάθε λεπτό μακριά σου είναι χαμένος χρόνος.
Ρολόγια... ΣΤΟΠ!"
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)