16/12/2010

9/12/2010

Τρού λάβ γουέιτς;

Είναι από τα τραγούδια που σε κάνουν να νιώθεις ερωτευμένος ενώ δεν είσαι...

25/11/2010

18/11/2010

4/11/2010

29/10/2010

21/10/2010

Βυθίζομαι...

Ήξερε πως είχε έρθει η ώρα για το μεγάλο φινάλε. Για να κάνει αυτό που η καρδιά του λαχταρούσε. Φόρτωσε στο mp3 player το αγαπημένο του τραγούδι και πήγε στην άδεια από κόσμο γέφυρα. Ανέβηκε στο περβάζι κι ένιωσε πιο κοντά στον γεμάτο αστέρια ουρανό και στο ποτάμι που κυλούσε ορμητικό. Πάτησε το play, έκλεισε τα μάτια και με την τελευταία νότα βούτηξε στο κενό και λυτρώθηκε για πάντα...

...my heart breaks...

ten spiders crawl
on my walls
i guess that's all
it's just an ordinary day

i don't know when
we'll meet again
i guess it'll be
in an ordinary place

chorus:
if my heart breaks
will you pick it up
and put in a plastic box
if my heart fails
will you set it straight
and will you be there if i call
i still got you on speed dial

so beautiful
the lines you draw
and the lines that makes up
your ordinary face

through the day
and into the night
through this life
in an ordinary way

ρίπ

Παραδομένος από καιρό στους σκοτεινούς λαβύρινθους του μυαλού μου
με μια τελευταία μάχη για φως,
χαμένη κι αυτή,
ξυπνάω από τη νάρκωση μου
για να αντικρίσω τη λέξη "ελπίδα" χαραγμένη πάνω στο μάρμαρο.

Ξανά εκεί

Τύλιξε τα χέρια γύρω από τα γόνατα της και αφέθηκε στη μουσική που άκουγε από τ' ακουστικά. Μεμιάς ο υπόλοιπος κόσμος εξαφανίστηκε από τριγύρω. Έμεινε μόνο η εικόνα της σχεδόν γυμνής πλάτης της (το κορδόνι του μαγιό... μια γαλάζια γραμμή...) να κρύβει ένα μέρος από το δάσος και τον ουρανό, και ο ήχος της θάλασσας. Χάθηκε μες στις σκέψεις της. Χάθηκε μες στις σκέψεις μου.

Δε θέλω ευτυχισμένους στο ταξίδι μου

Θέλω να κλάψω μαζί σου
ένα πρωινό σε μιαν άγνωστη χώρα
κοιτώντας σε να φεύγεις
με μια μικρή βαλίτσα στο ένα χέρι
κι ένα κυκλάμινο στο άλλο,
ποτισμένο από τα δάκρυα σου.

Θέλω να βγάλω μια κραυγή
τόσο δυνατή
ώστε να γκρεμιστούν όσα φτιάξαμε μαζί
και να ζήσω χωρίς το βάρος
των αναμνήσεων σου.

Δυστυχώς υπήρξες
και το να σε ξεπεράσω μοιάζει άθλος.

Κοίτα τον ήλιο...

-Την είδες κι εσύ ρε; Την είδες;
-Ποια;
-Την είδες κι εσύ ή μόνο εγώ;
-Ποια;
-Τη γοργόνα που μας χαιρετούσε.
-Ναι. Νομίζω πως την είδα.
-Είχε τα μάτια της.
-Της...;
-Τα μάτια της Ελένης.
-Ερωτευμένε...
-Χαχαχαχα, την είδες και εσύ ρε; Την είδες; Είχε τα μάτια της...

"Έχω ποθήσει μακριά να φύγω" - Ντύλαν Τόμας

"Έχω ποθήσει μακριά να φύγω
απ' το σύρσιμο του ξεδεμένου ψέματος
και απ' του παλιού τρόμου τη διαρκή κραυγή
μεγαλώνοντας πιο τρομερός καθώς η μέρα
φεύγει πάνω απ' το λόφο στο θαλάσσιο βυθό.
Έχω ποθήσει μακριά να φύγω
απ' την επανάληψη των χαιρετισμών,
γιατί υπάρχουν στον αέρα τα φαντάσματα
και στοιχειωμένοι ήχοι στο χαρτί
και οι κεραυνοί των κλήσεων και των σημειώσεων.

Έχω ποθήσει μακριά να φύγω, όμως φοβάμαι,
λίγη ζωή ακόμη αξόδευτη μήπως εκτιναχθεί
απ' το παλιό ψέμα που καίγεται το πάτωμα
και στον αέρα σπάζοντας μισότυφλο μ' αφήσει.
Ούτε απ΄της νύχτας τον αρχαίο πανικό,
το χώρισμα καπέλου απ΄τα μαλλιά,
τα χείλη κολλημένα στ' ακουστικό
θα έπεφτα απ΄ του θανάτου το φτερό.
Απ' αυτά δεν θα νοιαζόμουν να πεθάνω,
μισά συμβάσεις και ψέματα τ' άλλα μισά."

Μου φαίνεται βουνό...

Θεέ μου...

Αν ήμουν εκεί, στο τελευταίο τρίλεπτο που η κατάσταση ξεφεύγει δεν θα ήμουν καλά. Δεν θα ήμουν καθόλου καλά...

Wake up...

Οι Stateless είναι λατρεία. Από το Leeds με ένα cd εδώ και λίγα χρόνια που εμφανίστηκαν, αλλά αρκεί. Χμμμ... Στην πραγματικότητα δεν έχω να γράψω κάτι σχετικό με αυτούς. Δηλαδή εντάξει έχω, αλλά δεν έχω ανάγκη τώρα να γράψω για κάτι τέτοιο. Οκ, είναι από το Leeds, έχουν βγάλει ένα cd που γαμάει, έχω καμιά διετία που περιμένω να βγάλουν το δεύτερο, η εκτέλεση αυτή του bloodstream είναι ηδονική και εύκολα με οδηγεί στην παράνοια, αυτά. Ένιωσα όμως ότι κάτι άλλο θα ήθελα να γράψω. Κάτι από "ανάλαφρο..." μεριά και γιατί όχι και κάτι από "we sit..." πλευρά σιγά σιγά. Συγνώμη για όποιον τα διαβάζει αυτά και δεν καταλαβαίνει τι εννοώ. Με τα ανάλαφρα και τα we sit. Ήθελα απλώς να πω σε όποιους έχουν ξεμείνει από εκείνες τις (χρυσές :Ρ) εποχές να με παρακολουθούν ακόμα, πως ίσως, επαναλαμβάνω και τονίζω το ΙΣΩΣ, ο hopkins να επανέρχεται σιγά σιγά...

Natural disaster

Μετά από ένα σερί καταστάσεων στις οποίες έχεις φάει τα μούτρα σου, υπάρχει ο φόβος πως ο,τι κι αν κάνεις το σερί αυτό θα συνεχιστεί. Νιώθω "νεκρός", "κενός", αλλά το χειρότερο είναι ότι φοβάμαι να μπω στη διαδικασία να νιώσω κάτι, οτιδήποτε. Το μυαλό μου προσπαθεί αυτόματα να απορρίψει τα συναισθήματα που μπορεί να με οδηγήσουν στο να "καταστραφώ" ακόμα πιο πολύ. Στο να πονέσω ακόμη μία φορά. Τα συναισθήματα, που τα γαμημένα λειτουργούν αυθόρμητα και ανεξάρτητα, προσπαθούν να με οδηγήσουν προς μια κατεύθυνση που το μυαλό και η λογική αποφεύγει. Η αντανακλαστική μου αντίδραση στο να νιώσω, είναι το να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως δε συμβαίνει αυτό, προσπαθώντας να αποφύγω άλλη μία "natural disaster"...

Crazy τελείως

Αν η μουσική βγαίνει από μέσα σου, παίρνεις ένα τραγούδι της όποιας Beyonce και φτιάχνεις αυτό...

Just dying

Φανταστικό βίντεο, τραγούδι, όλα...

I've got memories

I keep them away from me

They won't behave

Won't be what I want them to be


I've seen it all and it's all done

I've been with everyone and no one


So many squandered moments

So much wasted time

So busy chasing dreams

I left myself behind


I've seen it all and it's all done

I've been with everyone and no one


So this dying slowly

It seemed better than shooting myself

This dying slowly

It seemed better than shooting myself


These worms, darling

They're nibbling away at me

They go at it when I'm sleeping

Won't let me get to my feet


I've seen it all and it's all done

I've been with everyone and no one


So this dying slowly

It seemed better than shooting myself

This dying slowly

It seemed better than shooting -

If I could find the words to explain this feeling

I would shout them out

If I could find out all this, what's inside me

I would shout it out


So this dying slowly

It seemed better than shooting myself

This dying slowly

It seemed better than shouting it out


I make some coffee

Pull on that new pair of pants

I can get so far [?]

The feeling just falls away


I've seen it all and it's all done

I've been with everyone and no one


I'm just tired, baby

I just need to lay down

I'm just tired, darling

I just need to lay down

I'm just tired, baby

I just need to lay down

I'm just tired, darling

I just need to lay down

I'm just tired, darling

Επιστροφή στο μέλλον (;)

Στις αρχές Σεπτέμβρη του... 1986 αν δεν κάνω λάθος, ο μικρούλης τότε hopkins πήγε για πρώτη φορά σχολείο. Πως τα έφερε η μοίρα λοιπόν και στην τάξη του ήταν και η Γιούλα. Συνεχίσαμε να "ανεβαίνουμε" τις τάξεις μαζί αν και ποτέ δεν κάναμε καμία φοβερά στενή παρέα. Είχαμε απλώς καλές σχέσεις. Αν δεν κάνω λάθος, ήμασταν συμμαθητές και στις 12 τάξεις του σχολείου! Όταν όμως αυτό τελείωσε, ο hopkins ανηφόρισε προς Θεσσαλονίκη και η Γιούλα (παραανηφόρισε :Ρ) για Λονδίνο και κάπου εκεί χαθήκαμε. Πριν λίγους μήνες, μέσω facebook αρχίσαμε να έχουμε ξανά επικοινωνία. Φυσικά κάποια στιγμή αναφέρθηκε η αγάπη και των δύο για τη μουσική. Ο hopkins της είπε ότι ψιλοπαίζει κιθάρα και ότι ψιλοτραγουδάει και η Γιούλα του είπε ότι έχει κάνει κάποια μαθήματα φωνητικής και πως τραγουδάει. Ο hopkins όμως δεν περιμένε ότι είναι τόσο καλή...

The Swing Sugah...

Στις 29 Μαϊου θα είμαι από κάτω και θα τους απολαμβάνω. Μαγκιά όποιου σκέφτηκε να τους φέρει στην Πρέβεζα...

I (who have nothing)...

Πόσο γαμάτο (το τραγούδι από μόνο του) και πόσο γαμάτα (το λέει ο Βασσιλικός);

Σ' είδα μια μέρα να περνάς με το ποδήλατο σου...

Τόσο ωραίο...

Γιορτινή μουσική

Έτσι γιορτάζω εγώ την ονομαστική μου εορτή...

I' ve got...

Όσο θα μπορώ να ακούω μουσική, θα υπάρχω κι εγώ.

Για όλες τις παράξενες κοπέλες...

Μεγάλο τραγούδι του Χιώτη με την Μαρίκα Νινου, φανταστική διασκευή από τα Υπόγεια Ρεύματα...

ΑΝ ΑΝ ΑΝ ΑΝ ΑΝ ΑΝ ΑΝ ΑΝ :D

Μα πόσο πάνγλυκο τραγούδι είναι αυτό;; Σου φτιάχνουν το κέφι οι φωνούλες τους! Κι αυτή η Στεφανία πρέπει να είναι μεγάλη μορφή! :Ρ

"Αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν!" :D

Τραγούδια ταξίδια παντοτινά

Κάποια τραγούδια, όσο παλιά κι αν είναι, όσες μα όσες φορές κι αν τα έχεις ακούσει, κάθε φορά σε ταξιδεύουν! Ε προφανώς ακολουθεί ένα από αυτά... :) Μαγικό Street Spirit σε ακουστική εκτέλεση από τον Thom Yorke και τον John Greenwood. (Δεν είχα προσέξει ποτέ ότι ο Thom χρησιμοποιεί και 12χορδη. χμμμ...)

Ισλανδική ηδονή

Αρκεί ο τίτλος και το βίντεο...

3 συγχορδίες, 1 αριστούργημα...

Το Nightly Disease part I είναι ίσως το καλύτερο τραγούδι των Madrugada. Νομίζω πως δεν κάνω λάθος, αλλά δεν υπήρχε σε κάποιο από τα άλμπουμ τους. Πρέπει να κυκλοφόρησε ως κάτι παράπλευρο. Δεν ξέρω ακριβώς. Την ύπαρξη του, μου τη γνωστοποίησε μια πρώην μου που υπήρξε μεγάλη φαν τους. Μου είχε ζητήσει μάλιστα να το βγάλω και στην κιθάρα και παρότι το είχα καταφέρει, για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω δεν το έπαιξα ποτέ σε κανέναν. Ίσως κάποτε να γίνει και αυτό...

All the way down...

Για την terry, σαν ευχαριστώ για σήμερα... :D

Beth Gibbons και τα μυαλά στα κάγκελα!

Άκουσα στο blog της tati μας, ένα εκπληκτικό τραγούδι της τραγουδίστριας των Portishead και είπα να το ποστάρω κι εγώ γιατί γαμάει (πιπέρι στο στόμα κωλόπαιδο!). Επίσης για να μη γράφω τα ίδια, θα αντιγράψω εδώ την απάντηση μου στο ποστ της tati:

"Τι υπερτεράστιος ύμνος είναι αυτός;; Στο λέω από τώρα ότι θα το κλέψω και θα το ανεβάσω κι εγώ στο μουσικό μπλογκ μου. Ξέρεις όμως τι θυμήθηκα; Το εκπληκτικά γαμάτο λάιβ άλμπουμ των Portishead, το έχω από εσένα! Εσύ μου το είχες γράψει πριν πολλά χρόνια σε audio cd μαζί με κάποια σόλο τραγούδια της Beth Gibbons! Στην ουσία τότε γνώρισα και λάτρεψα τους Portishead. Και σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό!!"

Another night in...

Το συνάντησα τυχαία σήμερα και θυμήθηκα πως αυτό είναι το πρώτο τραγούδι των Tindersticks που "ερωτεύτηκα" και πιθανόν μέσα από αυτό και το ίδιο το συγκρότημα. "And I can see you push your hair behind your ears..."

Greed's all gone now, there's no question
And I can see you push your hair behind your ears
Regain your balance
Doesn't matter where she is tonight
Or with whoever she spends her time
If these arms were meant to hold her
They were never meant to hold her so tight
For the love of that girl
Greed's all gone now, the panic subsides
When I could run, pulling arms to love her
Try to put myself on on the inside
For the love of that girl
Tears swell, you don't know why
For the love of that girl
They never fall, they can never run dry
For the love of that girl
Promise is never over, never questioned it needed reply
But she could breathe deep into my neck
Let me know I'm just on the outside

(Chorus)

Greed's all gone now, there's no question
And I can see you push your hair behind your ears
Regain your balance
Doesn't matter where she is tonight
Or with whoever she spends her time
If these arms were meant to hold her
They were never meant to hold her so tight

(Chorus)

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρο μου

Ξεκινάμε έχοντας στην κατοχή μας ένα ποίημα. Το "Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρο μου" του Καρυωτάκη.

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ' ακάθαρτα του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά

Κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,
το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι
κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί

Κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ-
καθάραιια πως ταράζεται η ψυχή μου
σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,

Η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή!

Και κοιτάξτε πόσα διαφορετικά τραγούδια βρήκα πάνω σε αυτό το ποίημα. Προσέξτε, όχι διασκευές! Διαφορετικά τραγούδια!

Το καλύτερο όλων, είναι αυτό των Διάφανων Κρίνων φυσικά:

Μ' άρεσε πολύ και αυτό του Ξυλούρη:

Αυτό του Γιάννη Παντελή, παρότι δε μου άρεσε η φωνή του και η ερμηνεία του, το βρήκα μια χαρά ως τραγούδι. Συμπαθητικό:

Και πάμε στην παπαριά. Το τραγούδι είναι του Μίκη Θεοδωράκη (μπλιαχ!) και τραγουδάει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου:

Το καλύτερο όνειρο απ' όλα

Υπάρχουν πάρα πολλά τραγούδια που μιλάνε για όνειρα. Το αγαπημένο μου όμως είναι "Το όνειρο" του Νίκου Παπάζογλου.

Ακόμα περισσότερα είναι τα τραγούδια του Παπάζογλου που έχουν γίνει γνωστά. Πάμπολλα! Αυτό όχι ιδιαιτέρως. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί δεν το ξέρουν. Και είναι τόσο υπέροχο...

Το Όνειρο
Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

Χτες το βράδυ αργά
ήρθες φώλιασες στο μυαλό μου
ήσουνα εκεί δίπλα μου, σ' άγγιζα
χάιδευα τα όμορφα μαλλιά σου
μες στ' όνειρο

Πάει καιρός που έφυγες
ξέρω σου λεν πως σ' έχω ξεχάσει
μα τα σημάδια μέσα μου
ούτε το ότι είσαι μακριά
ούτε ο καιρός θα σβήσει

Δάκρυα στα μάτια μου 'ρχονται
κάθε φορά που βλέπω πίσω
όσο κι αν ψάξω δεν μπορώ να σ' έβρω
μα ξέρω κάπου εκεί μες στο πλήθος
θα κρύβεσαι

Πάει καιρός που έφυγες
ξέρω σου λεν πως σ' έχω ξεχάσει
μα τα σημάδια μέσα μου
ούτε το ότι είσαι μακριά
ούτε ο καιρός θα σβήσει

Χτες το βράδυ αργά
ξύπνησα τρομαγμένος
έτρεχες λέει καβάλα σ' άλογο
που δεν άφηνε πατημασιές πάνω στο χώμα

Πάει καιρός που έφυγες
ξέρω σου λεν πως σ' έχω ξεχάσει
μα τα σημάδια μέσα μου
ούτε το ότι είσαι μακριά
ούτε ο καιρός θα σβήσει

Το Παραμύθι του Ορφέα...

Είναι ένα από τα τραγούδια του Περίδη, που αγάπησα με το πρώτο άκουσμα. Αδικημένο, καθώς δε νομίζω ότι ακούστηκε όσο του αξίζει. Μπορεί και να κάνω λάθος βέβαια. Ο Περίδης είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση τραγουδοποιού για μένα. Θεωρώ πως τα 3 πρώτα cd του, είναι εκπληκτικά. Από τα καλύτερα της ελληνικής δισκογραφίας. Το "Αχ ψυχή μου φαντασμένη" του 1993, το "Καλή σου μέρα αν ξυπνάς" του 1996 και το "Για πού το 'βαλες καρδιά μου" του 1999. Από κει και πέρα έβγαλε ένα σωρό μαλακίες. Πολύ κάτω του μετρίου. Με λίγα καλά τραγούδια και αρκετές παπαριές. Αρκούν τα 3 αυτά πρώτα cd για να τον κάνουν μεγάλο τραγουδοποιό; Στα μάτια μου ναι...

(Το βίντεο είναι πολύ όμορφο. Δώστε του λίγη βάση)

Παραμύθι-Ορφέας Περίδης

Στίχοι: Ορφέας Περίδης
Μουσική: Ορφέας Περίδης
Πρώτη εκτέλεση: Ορφέας Περίδης

Τον ήλιο το φεγγάρι τη θάλασσα
ρωτάω μην την είδαν αντάμωσαν
κι ο ήλιος μου απαντάει απ' το βουνό
θα φέξω όλο τον κόσμο και θα τη βρω

Μου λέει το φεγγάρι και μου γελά
στης μάνας της κοιμάται την αγκαλιά
εγώ θα την ξυπνήσω όταν τη δω
εμένανε μ' ακούει σαν της μιλώ

Κι η θάλασσα μου λέει απ' τα βάθη της
εσύ θα 'σαι για πάντα η αγάπη της
τα κύματα θα στείλω του ωκεανού
να παν να της δροσίσουν καρδιά και νου

Κι η θάλασσα μου λέει απ' τα βάθη της
εσύ θα 'σαι για πάντα η αγάπη της
εγώ όλα τα ενώνω να σε χαρώ
τα δυο τα κάνω ένα γη κι ουρανό

Λίγο διαφορετικά sweet dreams

Ας μπω κι εγώ λιγουλάκι στο κλίμα των ημερών με μια διασκευή που άνετα θα μπορούσε να ακούγεται στους δρόμους :)

Φοίβος και Αλκίνοος έχουν μια λέξη για εκείνη...

:D

Εξόριστες ευχές

Εκτός από κομματάρα, μου θυμίζει και μια εποχή παλιά και γλυκιά...

Εξόριστοι - "Κάνω μια ευχή"

Κάνω μιαν ευχή ξανά να 'ρθεις
Αν μ' αναζητήσεις θα με βρεις
Δίχως να σκεφτείς έλα πάλι κοντά
Στη δικιά μου ζωή στη δικιά μου αγκαλιά που ζητά

Άνοιξη ξανά ακόμα τι να θυμηθώ
απ' τον καιρό που οι δυο μαζί
ξεκινούσαμε εμείς
Ραντεβού στη χαρά
ναι ο έρωτας δίνει φτερά

Είμαστε παιδιά κι ήσουν εσύ
μέσα στ' όνειρο φλόγα ζεστή
Τώρα πως μπορείς να 'σαι σ' άλλη αγκαλιά
Πως μπορείς και γελάς
πως μπορείς και ξεχνάς τα παλιά

Άνοιξη ξανά αλήθεια τι να θυμηθώ
απ' τον καιρό που οι δυο μαζί
ξεκινούσαμε εμείς
Ραντεβού στη χαρά
ναι ο έρωτας δίνει φτερά

James Blackshaw. Κυρίως για λάτρεις της κιθάρας

Το πρώτο ονομάζεται "Cross" και το δεύτερο "Key" (μάλλον). Ο τύπος είναι εξαιρετικός κιθαρίστας. Αξίζει να του δώσετε λίγη προσοχή.

Υ.Γ.: Το "Key" έχει καταπληκτική μελωδία.

Υ.Γ.2: Ο ήχος της δωδεκάχορδης κιθάρας ακούγεται τόσο μα τόσο "γεμάτος"...

Θάνατος

Τα Διάφανα Κρίνα (μαλάκα Ανεστόπουλε να πας να γαμηθείς που διέλυσες το συγκρότημα) πήραν το καταπληκτικό τραγούδι του Παύλου Σιδηρόπουλου, το έφεραν στα μέτρα τους και μας το πρόσφεραν για να έχουμε να τρελαινόμαστε.

Τα κύματα της νύχτας μας παίρνουν μακριά

Διαμαντάκι!!!

Crazyyyyyy

Αυτό το τραγούδι μου θυμίζει πολλά, για τα οποία όμως δε μπορώ να μιλήσω ανοιχτά. Μου θυμίζει μια εποχή με πολλά ταξίδια με τρένο...

Πάρτε και μια ανέλπιστα καλή εκτέλεση του ίδιου κομματιού από τη... Nelly Furtado!

St. James Infirmary

Η τρομπέτα του Armstrong ειδικά στο φινάλε κελαηδάει:

Οι μουσικοί του Cocker γαμάνε και δέρνουνε, όχι ότι ο Cocker πάει πίσω:

Δεν έχω ιδέα ποιος είναι αυτός ο Doug Duffey, αλλά το λέει πολύ ωραία το κομμάτι μόνος με το πιάνο του:

Κλασσική μαύρη μπάντα. Όνειρο ζωής να βρεθώ σ' ένα τέτοιο μαγαζί:

If you go away...

Και το τραγούδι και το βίντεο με κάνουν να στεναχωριέμαι που δεν είμαι ερωτευμένος...

If you go away On this summer day
Then you might as well Take the sun away
All the birds that flew In the summer sky
When our love was new And our hearts were high
When the day was young And the night was long
And the moon stood still For the night bird's song

If you go away
If you go away
If you go away

But if you stay I'll make you a day
Like no day has been Or will be again
We'll sail the sun We'll ride on the rain
We'll talk to the trees We'll worship the wind
And if you go I'll understand
Leave me just enough love To hold in my hand

If you go away
If you go away
If you go away

If you go away
As I know you must There'll be nothing left
In the world to trust Just an empty room
Full of empty space Like the empty look
I see on your face I've been the shadow
Of your shadow If you might have kept me By your side

If you go away
If you go away
If you go away

But if You stay I'll make you a night
Like no night has been Or will be again
I'll sail on your skin I'll ride on your touch
I'll talk to your eyes that I love so much
But if you go I won't cry
For what goo is crying at the word of goodbye

If you go away
If you go away
Ne me quite pas

Wicked game επί 3

Πριν από αρκετούτσικα χρόνια, ο Chris Isaak έβγαλε αυτήν την τραγουδάρα και γάμησε καρδιές μέχρι και σήμερα. Κάποια στιγμή αργότερα οι και καλά ένα βήμα πριν το θάνατο HIM (άσχετα αν θεωρώ πως έχουν βγάλει αρκετά ωραία τραγουδάκια) κάναν μια εξαιρετική διασκευή. Σήμερα λοιπόν, ακούγοντας το ραδιόφωνο του NME, πέτυχα άλλη μια πολύ ενδιαφέρουσα διασκευή, από τους Exlovers αυτή τη φορά. Εδώ θα βάλω βίντεο και για τις 3 εκτελέσεις γιατί η κάθε μία αξίζει να υπάρχει αυτόνομη.

Muse - Exogenesis Symphony Part 3 (Redeption)

Αυτό το τραγούδι, είναι χαρακτηριστικό του γιατί μου άρεσε πάρα πολύ ο τελευταίος δίσκος των Muse με τίτλο "The Resistance". Μου θύμισε τα πρώτα τους album που τα πιανιστικά μέρη μέσα στα τραγούδια τους, μου αφήνανε μια υπέροχη αίσθηση μουσικής γαλήνης. Σίγουρα δεν είναι ο καλύτερος τους δίσκος, αλλά είναι πραγματικά καλός.

"Violence" - Anathema

Με τρελαίνει αυτό το κομμάτι. Ήρεμο στην αρχή, άγριο στη συνέχεια και ξανά ηρεμεί για ένα πανέμορφο και μελαγχολικό φινάλε...

Κ. Βήτα & Γιάννης Παλαμίδας - "Τυχερό αστέρι"

Ο ένας (Βήτα) δεν παίζεται γιατί έχει γράψει αυτήν την κομματάρα και ο άλλος (Παλαμίδας) για την ερμηνεία του...

Εσύ είσαι το τυχερό μου αστέρι
Όλη η φύση κι ο κόσμος το ξέρει
σαν μας βλέπουν μαζί αγκαλιά
Η μοίρα μου μ' έστειλε στα βηματά σου
ζω μονάχα για να 'μαι κοντά σου
ν' αναπνέω να νιώθω ζωή

Δικά σου όλα τ' άνθη που βλέπω στους δρόμους
Δικά σου τα γλυκά πρωινά αυτού του κόσμου
Για σένα είν' η πρώτη βροχή του Χειμώνα
Για σένα ανθίζουνε κόκκινα ρόδα

Δικά σου... (δις)

Για σένα
Για σένα...

Ποτέ δε ξέρεις τι θα εμφανιστεί στην επόμενη στροφή των "Roads" που βαδίζεις

Το "Roads" των Portishead είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, που δυστυχώς δύσκολα θα ακούσω live. Δεν έρχεται και κάθε μέρα η Beth Gibbons με την παρέα της στην Ελλάδα. Επίσης εννοείται πως δεν περίμενα πως θα το ακούσω ποτέ live από οποιονδήποτε άλλον. Είναι παράτολμο να προσπαθείς να πεις αυτό το τραγούδι. Κι όμως. Την Τρίτη το βράδυ, ένας χαρταετός πέταξε πολύ ψηλά και το είπε υπέροχα. Καλύτερα απ' ότι θα περίμενα ποτέ! Απόδειξη πως τα μαθήματα φωνητικής που κάνει, πιάνουν τόπο. Δεν πρόκειται να ανεβάσω το βίντεο που έχω τραβήξει, γιατί είμαι σίγουρος πως δεν το θέλει, συν το ότι η εικόνα είναι πολύ σκοτεινή. Θα το κρατήσω όμως για προσωπική χρήση, για να μου θυμίζει πως αξίζει να τολμάς.

Φοίβος Δεληβοριάς - "Χάλια"

Η μουσική είναι από το "Invitation to the blues" του Tom Waits. Την αμαρτία μου θα την πω. Μ' αρέσει πιο πολύ από τον Δεληβοριά. Η μουσική του Waits είναι υπέροχη, όπως όμως και οι στίχοι και η ερμηνεία του Δεληβοριά. Χάλια...

Κοιταξέ την πως σερβίρει, πιο λευκή κι απ' την ποδιά της
πως κρατάει ψηλά το δίσκο και την αξιοπρέπειά της
ροδανθός μες στα ρεμάλια και Θεά μες στους θνητούς
η παγίδα για να γίνεις πάλι χάλια...

Που ήδη νιώθεις σαν τον Κάγκνεϊ μπροστά στη Ρίτα Χεϊγουορθ
μες στην τσίκνα μιας υπόγειας ζωής
διερωτάσαι αν είναι μόνη, αν φοβάται, αν θυμώνει
θα σου δώσει κάποιο σήμα; Μείνε κιάλλο και θα δεις

Σε ρωτάει "Θα πιείτε κάτι;" και το ακούς σαν να 'ναι ποίημα
λες "Δεν ξέρω, ό,τι να 'ναι..όπως να 'ναι" θα 'ναι κρίμα
να στην πάρει κάποιος άλλος ενώ εσύ πρώτος αισθάνθηκες
του βυθού της τα κοράλλια
μα ίσως πάλι όλα αυτά
να είναι κόλπο για να γίνεις πάλι χάλια

Μα κι αυτή έχει ένα τρόπο, να σου αδειάζει το τασάκι σου
γελώντας με ένα αστείο που ποτέ δεν θα της πεις
και θες να φύγεις μα είσαι λιώμα, και στο σπίτι σου είναι ακόμα
αυτό το πέλαγο συντρίμμια της χαμένης σου ζωής
Ένα πέλαγος μπουκάλια και βιβλία και καπνός κι όλα όσα θες να γίνεις πάλι χάλια....

Όμως κι αυτή θα έχει πονέσει, κάποιος τύπος θα είν' στη μέση,
από αυτούς στα γυμναστήρια, στης έβγας τα πρατήρια
που θα την ήθελε πιο χάρτινη και πιο ξανθιά και πιο γυμνή
και βέβαια ποτέ δεν θα της είπε "Σ' αγαπώ"
Απλώς θα βρήκε κάποιαν άλλη από μιαν άλλη γειτονιά
και θα την άφησαν στα μαύρα της τα χάλια...

Απόψε φεύγει κάποιο τρένο, για ένα τόπο ωραίο και ξένο
αλλά εσύ πρώτη φορά νιώθεις πως όλα εδώ συμβαίνουν
Χριστός γεννάται σε ένα μήνα, κι ότι εύχεσαι ξεκίνα
όλα θα 'ναι πάντα μαύρα μα θα κρύβουν μια φωτιά
Κι αύριο εδώ θα είσαι πάλι αχ
μα επιτέλους θα της πεις ότι θες μόνο για εκείνη να είσαι χάλια....