Η κλασσική μουσική κι εγώ

Έγραφα τότε για ένα φίλο μου, ο οποίος ξαφνικά και χωρίς να μου εξηγήσει ποτέ το γιατί, σταμάτησε να μου μιλάει (ακόμη δε μπορώ να το χωνέψω αυτό!). Αυτός είναι που με έκανε να δω την κλασσική μουσική με άλλο μάτι. Βάζοντας μου να ακούσω ή παίζοντας μου ο ίδιος (μάθαινε πιάνο) κάποια κομμάτια που πίστευε ότι θα μου αρέσουν, με έκανε να καταλάβω πως η κλασσική μουσική δεν είναι αυτό το κουραστικό που σου βγάζει αν τη δεις τελείως επιφανειακά. Αν την ακούσεις ήρεμος, μπορείς να βρεις μελωδίες που θα σε μαγέψουν. Δε μπορώ να πω ότι είμαι πια κανένας φοβερός φαν της και ότι τη γνωρίζω πραγματικά, αλλά υπάρχουν τουλάχιστον δύο κομμάτια που θα με συντροφεύουν μια ζωή. Το "Gnossiennes No 1" του Erik Satie και το "Reverie" του Claude Debussy. Τουλάχιστον κάτι καλό προέκυψε από αυτήν τη φιλία. Και ας έληξε άδοξα.